Niall.

-Niall? - weszłam do naszej sypialni. Serce podskoczyło mi do gardła, a nogi ugięły się. Blondyn od razu wstał chowając za plecami przeźroczystą torebeczkę z białym proszkiem. Starł z nosa pozostałości po kokainie, myśląc że tego nie widziałam. - co..
-[T.I].. to.. to nie tak.. - próbował się tłumaczyć.
-A jak? - milczał - obiecałeś przestać!
-Nie umiem.. - wyszeptał, a na jego policzkach pojawiły się łzy - tak jak z oddychaniem! Nie umiem przestać! - krzyczał płacząc.
-Cztery lata poszły na marne?! A może po prostu nie chodziłeś na tą terapię?! - wykrzyczałam mu prostu w twarz.
Milczał. Było tylko słychać jego ciche łkanie w ręce.
Poprawiłam ramiączko od torebki i pokręciłam głową nie dowierzając. Schowałam twarz w dłonie i przetarłam oczy.
-Tak chcesz to skończyć? Obiecałeś mi rodzinę, dom, miłość.. zaręczyliśmy się. Chcesz się zaćpać lub umrzeć?! - krzyknęłam - Niall, zaufałam ci, a ty to wykorzystałeś.
-Kochanie.. - zaczął. - próbowałem, chodziłem na tą terapię. Ale nic nie pomagało, zupełnie nic. Tak bardzo mi przykro.. - wstał i popatrzył mi w oczy.
-Przyznaj się. Po kryjomu brałeś. Powiedz to! - nadal krzyczałam.
Znów zamilkł.
Ściągnęłam pierścionek z mojego palca i kilka razy obróciłam go w dłoniach. Chwyciłam prawą rękę blondyna i otworzyłam ją, po czym położyłam na palcach i przymknęłam jego dłoń, zaciskając w pięść.
-Gdy będziesz gotowy by zostać mężem .. i ojcem przyjdź. Przepraszam.. - mówiłam cicho a w moich oczach pojawiły się łzy.
-Ojcem? - wymamrotał - czy..
-Żegnaj. - przerwałam mu i pewnym krokiem wyszłam z naszego domu cicho łkając.

-

Patrząc w okno głaskałam się po moim lekko zaokrąglonym brzuszku. Niall nie dawał znaków od zaledwie dwóch tygodni, a czułam się jakby to był rok. O niczym innym nie myślę. W głowie mam tylko jego i owoc naszej miłości.
Łzy od paru dni zaczynają ustawać, ale minimalnie. Nie mogę sobie poradzić z utratą mojego ukochanego.
Może to dobrze, że go zostawiłam? Może zrozumie, że nie warto było brać, tylko się leczyć?
To boli.
-Kochanie.. - usłyszałam jego melodyjny głos. Odskoczyłam od okna o mało nie spadając z parapetu. - tak bardzo cie przepraszam.
Spojrzałam w jego błękitne oczy. Łzy ciekły mu po czerwonych jak maki policzkach. Chwyciłam jego ręce i położyłam na swoim brzuchu.
-Co z tobą? - zapytałam.
-Byłem głupi. - szepnął mi do ucha po czym mocno przytulił. - wybacz mi.
-Obiecaj, że się wyleczysz. Zostawisz to i zaczniemy od nowa. Razem. - mówiłam przez łzy.
Chłopak uklęknął i ze swojej jeansowej kurtki wyciągnął małe pudełeczko.
-Zacznijmy od nowa. - powiedział patrząc mi w oczy - wyjdziesz za mnie?
Uśmiechnęłam się i pokiwałam twierdząco głową. Ten uśmiechnął się i włożyłam pierścionek na mój serdeczny palec.
-Razem. - szepnął i złączył nasze usta w namiętnym pocałunku.


-

Znów krótki.. nie mam weny..



ZAWIESZAM BLOG NA CAŁE WAKACJE! DODAWANE BĘDĄ IMAGINY CZASEM GDY BĘDĘ W DOMU XD