Liam

Ściągnęłam rękawiczki i rzuciłam je na stół. Wilgotną szmatką przetarłam moje czoło i ręce brudne ze smaru. 

-Liam pomożesz mi? - krzyknęłam z garażu, ale nikt się nie odezwał.

Wstałam głośno wzdychając i popędziłam do salonu. Liam leżał na kanapie z butelką coli w ręku. 

-Liam! - podniosłam głos, ale jego bardziej interesował mecz. 

Podeszłam do telewizora i włączyłam go. Szatyn od razu podniósł się i spojrzał na mnie chłodnym wzrokiem.

-[T.I] ! - przewrócił oczami.

-Pomożesz mi czy nie?! - teraz to ja krzyczałam.

-Później. - mówił spokojnie.

-Później to sama to zrobię! - rzuciłam w niego brudną ścierką - wypchaj się. 

-[T.I].. - poszedł za mną.

-Nie możesz mi pomóc zrobić łatwej rzeczy, a na mecz to musisz patrzeć bo to jest przecież najważniejsze! Przecież znasz się na rowerach! - odepchnęłam go.

Zatrzasnęłam drzwi od garażu i westchnęłam kładąc sobie dłonie na biodrach. Spojrzałam na rower po czym starłam kropelki potu z mojego czoła. Przeczesałam włosy i znów wzięłam się do roboty. 

-

-Mmm.. jeszcze trochę! - mówiłam do siebie. - wchodź tam cholerny łańcuchu!

Gdy łańcuszek wchodził do odpowiedniego miejsca nagle wyślizgnął mi się z rąk i spadł na ziemię.

-Cholera! - krzyknęłam i kopnęłam rower. Westchnęłam i opadłam na ziemię zdenerwowana. 

Otwarłam drzwi i pobiegłam na górę by się umyć. Wzięłam ciepły prysznic, uczesałam włosy i ubrałam ciemne rurki oraz czarny T-shirt. Na stopy założyłam czerwone trampki i zbiegłam na dół. Niestety musiałam przejść przez salon by dostać się na zewnątrz. Chwyciłam bluzę i weszłam do salonu przy okazji łapiąc telefon. 

-Gdzie wychodzisz? - zapytał śledząc mój każdy ruch. 

-Przejść się. - odpowiedziałam cicho nie patrząc na niego. 

-Mogę z tobą? - zapytał. 

-Mecz leci, popatrz sobie. - powiedziałam z uśmiechem, ale i z ironią. 

-Przestań. - szepnął. 

-Ale o co ci chodzi? - udawałam głupią - leci Grecja - Irlandia z tego co wiem. Popatrz sobie, wrócę wieczorem. - mówiłam wiążąc sznurowadło. 

-Mogę iść z tobą? - ponownie zapytał ignorując moje poprzednie zdanie. 

-Idę do rodziców. - skłamałam.

-Kłamiesz. - wyczuł mnie - usiądź koło mnie. 

-Wchodzę! - krzyknęłam.

-[T.I]! - krzyknął głośno i chłodno a ja automatycznie odwróciłam się. Jeszcze nigdy tak głośno nie podniósł na mnie głosu. - stój. 

-Hm?

-Mam ci naprawić ten rower? - zapytał.

-Nie musisz mi robić łaski, kochanie. - poklepałam go po policzku - sama to zrobię jutro. 

-To jest irytujące. - mówił przez zaciśnięte zęby. 

-Pech. - odwróciłam się, ale on złapał mnie za nadgarstki i przyciągnął do siebie. Bez słowa wpił się w moje usta i nie pozwolił nawet się ruszyć. Przycisnął mnie do ściany nadal całując. Złapał mnie w talii i chociaż próbowałam się wyrywać, i tak mi nic to nie dało. 

-Ej, no.. - jęknął. - nie gniewaj się. 

-Już mi robić rower! - zachichotałam i pokazałam drzwi. Ten zasalutował, ostatni raz złożył na moich ustach pocałunek i szybkim krokiem zmierzył ku miejscu. Ja uśmiechnięta opadłam na kanapę i włączyłam telewizor. 

-

Heheh